σκειρόμαντις

και πιθ. γρφ

σκιρόμαντις, ὁ, ἡ, Α

1. αυτός που προφητεύει, που μαντεύει καθώς στέκεται σε υπερυψωμένο μέρος τού ναού

2. (κατά τον Ησύχ.) «ὁ ἐπὶ Σκείρωσι μαντευόμενος

τόπος δ' ἦν οὖτος ὅθεν τοὺς οἰωνοὺς ἔβλεπον».

[ΕΤΥΜΟΛ. < τοπωνύμιο Σκ(ε)ίρος + μάντις].